Μαθητής σε Αθηναϊκό Γυμνάσιο κατα τη διάρκεια της κατοχής

Περίληψη

Οι μαρτυρίες σχετικά με το πώς βίωσαν κάποιοι άνθρωποι ένα γεγονός ή μια χρονική περίοδο που επηρέασε την καθημερινότητά τους είναι πολύτιμες όχι μόνο για τους ιστορικούς-ερευνητές αλλά και για τους απλούς ακροατές-αναγνώστες. Ως απαρχή ενός διαλόγου με την υποκειμενικότητα, αυτού του είδους οι αφηγήσεις μπορούν -σε συνδυασμό με άλλες γραπτές ή φωτογραφικές μαρτυρίες- να οδηγήσουν τους πρώτους σε μια πολύπλευρη ιστορική ερμηνεία., ενώ τους δεύτερους τους διευκολύνουν να προχωρήσουν στην ανάπτυξη   σκέψεων και/ ή προβληματισμών, ικανών να καταστήσουν την επαφή τους με το παρελθόν περισσότερο εποικοδομητική. Όσες αφηγήσεις εμπεριέχονται εδώ, αποτελούν μια απεικόνιση της μνήμης της αθηναϊκής νεότητας από τη χρονική περίοδο 1940-44. Και παρότι η μνήμη είναι ατομική, όλοι οι αφηγητές ανασυγκροτούν τη βιωμένη τους εμπειρία με την ίδια ιδιότητα, εκείνη των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια, «θυμούνται» ως μέλη μιας ομάδας με κοινά χαρακτηριστικά, των οποίων οι μνήμες συναρτώνται με την ομάδα στο πλαίσιο της οποίας παράγονται. Σε καμία περίπτωση βέβαια, οι αφηγήσεις δεν αποβλέπουν στο να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τις επίσημες πηγές, έστω κι αν επιχειρούν να καλύψουν τυχόν κενά άλλων ιστορικών τεκμηρίων. Η όλη διαδικασία δεν αποτελεί μια εναλλακτική ανασκόπηση του παρελθόντος που επιχειρεί να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ της σημερινή γενιάς και εκείνης των γυμνασιοπαίδων της Κατοχής.