Βιωματική διδασκαλία των τεχνών: Η ανάμνηση ως αφόρμηση για τη διδασκαλία της παραδοσιακής μουσικής

Abstract

Στο εργαστήριο πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από βιωματικές δραστηριότητες που προσέφεραν στους/στις εκπαιδευόμενους/ες τρόπους και ιδέες διδασκαλίας της παραδοσιακής μουσικής ειδικότερα, αλλά και των τεχνών γενικότερα, με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους και εργαλεία. Οι ενότητες του εργαστηρίου ήταν οι ακόλουθες: 1) Ακρόαση παραδοσιακού τραγουδιού, και σύνδεση μέσω κοινών συνιστωσών μ τα σημερινά βιώματα των συμμετεχόντων. Ως παιδαγωγικό εργαλείο θα χρησιμοποιηθεί επίσης η ζωγραφική. 2) Το κοινό ηχοτοπίο που βιώνουμε εμείς και οι πρόγονοί μας. Οι συμμετέχοντες/ουσες ακροάζονται τους ήχους του περιβάλλοντος, βρίσκουν κοινές συνιστώσες με το παρελθόν και έπειτα κατασκευάζεται ένα μουσικό όργανο με ηχογόνα υλικά που υπάρχουν σε αυτό. 3) Ενώνοντας γενεές μέσω της μουσικής εξιστόρησης. Ένα παραδοσιακό τραγούδι γίνεται η αφόρμηση για να θυμηθούμε μία δική μας εμπειρία και να κάνουμε μία μικρή αναπαράσταση της εμπειρίας (θεατρικό παιχνίδι). 4) Με το μουσικό όργανο που κατασκευάστηκε στην προηγούμενη δραστηριότητα (2) ένας από τους/τις συμμετέχοντες/ουσες εξιστορεί μία ενδιαφέρουσα ιστορία η οποία σχετίζεται με το θέμα του εργαστηρίου (παραδοσιακή μουσική), και οι συμμετέχοντες/ουσες επαναλαμβάνουν σε ένα συγκεκριμένο ρυθμικό μοτίβο που θα οριστεί στην αρχή της δραστηριότητας (αυτοσχεδιασμός/σύνθεση). 5) Με αφορμή την ιστορία/τραγούδι της προηγούμενης άσκησης, φτιάχνουμε ένα είδος «παραδοσιακού χορού». Βρίσκουμε κοινά σημεία και συνδέσεις με τους παραδοσιακούς χορούς και φανταζόμαστε με ποιους τρόπους μπορεί να προέκυψε η μορφή τους και για ποιους λόγους (π.χ. στην Ήπειρο εκτελούσαν βαριές εργασίες και κατά συνέπεια οι χοροί τους έχουν αντίστοιχο βηματισμό, χωρίς απαιτητικά ποικίλματα). Το εργαστήριο ολοκληρώθηκε με ανατροφοδότηση και αξιολόγηση της δράσης από τους/τις συμμετέχοντες/ουσες, αλλά και προτάσεις εφαρμογής της στις ποικίλες βαθμίδες εκπαίδευσης που εργάζονται οι ίδιοι/ες.