Μικρασιατική Καταστροφή εκατό χρόνια μετά: μεταμνήμες και εκπαιδευτικές προσεγγίσεις

Περίληψη

Σκοπός του άρθρου είναι να συζητήσει τις αντιλήψεις μελλοντικών δασκάλων που φοιτούν στο ΑΠΘ για το ζήτημα της Μικρασιατικής Καταστροφής εκατό χρόνια μετά και τη στάση τους στην εκπαιδευτική προσέγγιση του ζητήματος του μελλοντικά. Για το σκοπό αυτό διενεργήθηκε έρευνα που έδωσε έμφαση σε διάφορα ερωτήματα καίρια που αφορούν στις πηγές άντλησης πληροφοριών που χρησιμοποιούν οι μελλοντικοί εκπαιδευτικοί για τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, τη γνώση του χρόνου, του χώρου, των συντελεστών καθώς και των συνεπειών που προέκυψαν από αυτό το γεγονός. Επίσης, ερωτήματα για το πώς αποτιμούν τη σημασία της σήμερα, πως τη συνδέουν με τη διδασκαλία που έχουν δεχτεί κατά τη φοίτησή τους στο σχολείο και στο Πανεπιστήμιο και το κυριότερο πως σκέφτονται τη διδασκαλία του συγκεκριμένου θέματος μελλοντικά όταν εκείνοι θα σχεδιάσουν τις δικές τους διδακτικές παρεμβάσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι η καταστροφή, η ανταλλαγή πληθυσμών και η προσφυγιά που κυριαρχεί στις αντιλήψεις των υποψήφιων εκπαιδευτικών ως ένα τραυματικό γεγονός είτε έχουν μικρασιατική καταγωγή είτε όχι, κυρίως με βάση τις σχολικές, οικογενειακές και δημόσιες αφηγήσεις, πηγές που φαίνεται ότι διαμορφώνουν την ατομική αλλά και τη συλλογική μνήμη για το γεγονός. Οι αντιλήψεις τους καθορίζονται από την ελλιπή και «παραδοσιακή» διδασκαλία του θέματος στο σχολικό περιβάλλον και κυρίως μεταμνήμες που κυριαρχούν στο οικογενειακό πλαίσιο και την ιστορική κουλτούρα στο δημόσιο χώρο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επιλογές διδασκαλίας που θα αξιοποιήσουν μελλοντικά ως εκπαιδευτικοί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.