Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης: Ιστορία, θεσμικό πλαίσιο, αφηγήσεις, προοπτικές

Περίληψη

 Tις τελευταίες δεκαετίες τα μουσεία σύγχρονης τέχνης βρίσκονται σε μια συνεχή επαναπραγμάτευση του ρόλου και της αποστολής τους. Στον ελληνικό χώρο η ίδρυση και η λειτουργία ενός κρατικού, με την ευρεία έννοια, μουσείου σύγχρονης τέχνης αναδεικνύεται ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 σε ένα δυναμικό πεδίο καλλιτεχνικών και πολιτισμικών ζυμώσεων και θεσμικών διεργασιών. Με αφετηρία την άποψη ότι η δημιουργία ενός μουσείου συνιστά ένα πολυεπίπεδο και δυναμικό πεδίο αλληλεπίδρασης σύνθετων πολιτισμικών και κοινωνικοπολιτικών διαδικασιών, το ερευνητικό πρόγραμμα που παρουσιάζεται εδώ εστιάζει στη διεπιστημονική διερεύνηση της έννοιας, του ρόλου, της λειτουργίας και των προοπτικών του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Ελλάδα. Βασικοί άξονες του ερευνητικού προγράμματος είναι:

(α) οι πολιτισμικές διεργασίες και ζυμώσεις για την ίδρυση ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης, όπως αποτυπώνονται σε ένα πλήθος αφηγήσεων, σε δύο χρονικές φάσεις: από το 1976, όταν συστηματοποιείται ο λόγος γύρω από την αναγκαιότητα ίδρυσης και τον χαρακτήρα του, μέχρι και την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης το 1997, και από την έναρξη της λειτουργίας του το 2000 έως σήμερα, (β) το θεσμικό και νομικό πλαίσιο λειτουργίας των μουσείων σύγχρονης τέχνης και τη δημόσια πολιτική στο πεδίο των μουσείων αυτών στην Ελλάδα.