Μορφολογική Ποικιλία στην Κοινή Νεοελληνική και τις διαλέκτους

Abstract

Στην εργασία διερευνάται το φαινόμενο της ποικιλίας στη μορφολογία της Κοινής Νέας Ελληνικής και μερικών από τις πλέον χαρακτηριστικές διαλέκτους της, όπως είναι τα Αϊβαλιώτικα, τα Λεσβιακά, τα Καππαδοκικά, τα Κυπριακά και τα Κατωιταλιώτικα. Μελετώνται οι τομείς της παραγωγής, της σύνθεσης και της κλίσης και εξετάζονται παράγοντες ενδογενείς και εξωγενείς, όπως για παράδειγμα η γλωσσική επαφή, που προκαλούν ή που υποστηρίζουν και ενδυναμώνουν την εμφάνιση ποικιλίας. Αποδεικνύεται ότι η ποικιλία είναι σημαντικό χαρακτηριστικό μιας ζωντανής γλώσσας η οποία υπόκειται στο φυσικό νόμο της εξέλιξης και αλλαγής.